Qualcomm op de strafbank voor concurrentievervalsing
Qualcomm moet zich opmaken voor een hevige rechtsstrijd in de Verenigde Staten. De bekendste fabrikant van chips voor mobiele toestellen wordt namelijk verdacht van concurrentievervalsing en machtsmisbruik. Qualcomm zou aan smartphonefabrikanten veel te hoge licentiekosten aanrekenen met het dreigement dat die anders geen toestellen kan bouwen in een significante oplage. Naast Qualcomm zijn er immers bitter weinig chipproducenten die zo’n vraag aankunnen.
Dat geeft Qualcomm een positie van macht waar diens klanten vaak geen nee kunnen tegen zeggen. Wanneer een smartphonefabrikant naast de modems van Qualcomm ook die van andere merken wou gebruiken, zou Qualcomm zelfs nog veel meer hebben aangerekend voor het recht om zijn patenten te gebruiken.
Licentiekosten
[related_article id=”210858″]Hoewel we Qualcomm voornamelijk kennen van zijn befaamde Snapdragon-processors, is het via patenten en licenties dat het bedrijf het gros van zijn inkomsten binnenhaalt. Volgens de Amerikaanse FTC is het daar dus erg agressief in en hanteert Qualcomm een zogenaamd ‘geen licentie, geen chips beleid’. Dat betekent dat fabrikanten moeten betalen voor een licentie als ze een Qualcomm-chip willen gebruiken, zelfs als het maar om bijvoorbeeld de modem gaat.
Aangezien het bedrijf op die manier zeer veel macht naar zich kan toetrekken, beweert de FTC dat fabrikanten geen andere keuze hebben dan te betalen. Qualcomm weerlegt die claim en zegt dat de FTC er niks van snapt. Volgens hen heeft de FTC er geen benul van hoe de mobiele industrie werkt en berusten de beschuldigingen op een theorie met gaten in. Daarnaast laat Qualcomm doorschijnen dat het proces inderhaast op poten werd gezet aangezien Donald Trump eind deze week officieel president is, en zijn regering bedrijven als Qualcomm waarschijnlijk veel minder hard zou aanpakken.
Intel-crash
De FTC haalt in zijn statement een opzienbarend voorbeeld naar boven om zijn punt te bewijzen. Apple sloot in 2007 een deal met Qualcomm dat het een veel lagere licentiekost zou moeten betalen indien het modems van alle andere bedrijven uit zijn aankomende iPhone zou weren; een overeenkomst die vijf jaar zou gelden. Zo gezegd, zo gedaan.
Op dat moment probeerde Intel zijn eigen 4G-variant WiMAX van de grond te krijgen. Het had al een samenwerking met de Amerikaanse telecomoperator Sprint. Die laatste zou zijn netwerk volledig afstemmen op WiMAX, waardoor het een belangrijke pion zou worden op de Amerikaanse mobiele datamarkt. Het enige dat nog nodig was, was een sterke partner om smartphones te produceren.
Qualcomm stond ondertussen nog niet zo ver met zijn eigen variant(LTE) en sloot zijn deal met Apple. Het duurde daarna nog even vooraleer 4G standaard werd op mobiele toestellen, terwijl Apple pas met de iPhone 7 een modem installeerde van Intel. De rest is geschiedenis: LTE is vandaag de norm, Intel wist nog steeds niet door te breken op de mobiele markt en Sprint loopt hopeloos achterop op de datamarkt. Zo werd de samenwerking tussen Apple en Qualcomm plots een overeenkomst die de geschiedenis bepaalde.
